Ίσως δε φοβάμαι το δικό μας τέλος αλλά τη δική μου νέα αρχή.
Τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Η καθημερινότητα μας έφθειρε όσο και αν πίστευα πως εμείς είμαστε άτρωτοι. Νικηθήκαμε και εμείς αλλά δε με ενοχλεί γιατί δε νικήθηκα μόνη μου αλλά μαζί σου. Ήταν βέβαιη η κατάληξή μας όσο και αν δε θέλαμε να το δούμε. Να σου πω την αλήθεια μου μερικές φορές αναρωτιέμαι πως κατάφερε και διήρκεσε τόσο και δεν «διαλύσαμε» νωρίτερα.
Ετοιμάζομαι να φύγω και η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν θέλω να σε πάρω ή όχι μαζί μου. Είναι μια καλή ευκαιρία για να κάνω μια νέα αρχή και να βάλω επιτέλους μυαλό και ζωή σε τάξη. Όταν έρχεται η ώρα να σου πω αντίο κάτι με τραβάει πίσω και μου είναι αδύνατο να το κάνω αυτό σε σένα. Δε μπορώ να το κάνω αυτό σε εμάς. Πόσο αδύναμη είμαι τελικά μπροστά σου. Σε κατηγορούσα επειδή δεν έπαιρνες μια απόφαση και τώρα βρίσκομαι ακριβώς στην ίδια θέση. Να μην ξέρω αν πρέπει να μείνω ή να φύγω. Να σε κρατήσω ή να σε αφήσω.
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με τρομάζει πιο πολύ. «Το να σε ξαναδώ ή να μη σε ξαναδώ ποτέ»;
Τι φοβάμαι περισσότερο; Το δικό μας τέλος ή τη δική μου νέα αρχή; Ή μήπως τη δική σου νέα αρχή;
Μοναξιά καλή μου φίλη…Δε με τρομάζει η μοναξιά καθόλου. Την αγαπώ και μερικές φορές μου είναι απαραίτητη.
Ο φόβος μου δεν είναι το να μείνω μόνη μου αλλά το να μείνω μόνη μου χωρίς εσένα. Και με εσένα έχω υπάρξει μόνη μου δυστυχώς αλλά το να είμαι μόνη μου χωρίς εσένα πως θα είναι; Δε γίνεται να πηγαινοέρχομαι στη ζωή σου, ή φεύγω ή μένω και είναι από τις λίγες φορές που πραγματικά δεν ξέρω τι θέλω να κάνω. Μου είναι αδύνατο να σταματήσω να σου μιλάω, μου είναι αδύνατο να με αφήσεις ένα βράδυ κάτω από το σπίτι μου και μετά να το θεωρείς «απαγορευμένη ζώνη». Μου είναι αδύνατο να μη μαθαίνω νέα σου αλλά και η καθημερινή επικοινωνία δεν ωφελεί.
Πως να κάνω μια νέα αρχή αφού πριν λίγο καιρό όλα μου τα νέα ξεκινήματα ήθελα να περιλαμβάνουν και εσένα μέσα; Τώρα δε νιώθω έτσι αλλά και με δυσκολία εσύ θα βγεις από τη ζωή μου και κυρίως από μέσα μου. Δεν άλλαξαν τα συναισθήματα μου σαφώς, δεν αλλάζουν έτσι εύκολα τα συναισθήματα όμως η φλόγα χάθηκε. Η ανυπομονησία να σε δω δεν είναι τόσο έντονη όσο ήταν και φυσικά δεν μπορώ να αγνοήσω ένα τέτοιο γεγονός.
«Σε μια επανάσταση, όπως σε ένα μυθιστόρημα, το πιο δύσκολο είναι να βρεις ποιο θα είναι το τέλος». (Alexis de Tocqueville)
Και τι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και ειδικά ο έρωτας πέρα από μικρές επαναστάσεις και μεγάλα μυθιστορήματα;
Τίποτα δε ζει παντοτινά, μα θα κρατάμε μυστικά αυτά που ζήσαμε εμείς…
Σύνταξη κειμένου: Aρετή- Ειρήνη Κοβάνη
Επιμέλεια κειμένου: Μπράιτ Κλεοπάτρα
