Ό,τι και αν ζήσεις, δεν αρκεί. Δε φτάνει για να μάθεις. Όσα νομίζεις γλίτωσες, αυτά θα ξαναπάθεις.
Μου το τραγούδησε ο Μίλτος μια μέρα που έξω είχε κρύο. Μπήκαν οι στίχοι στην καρδιά μου και δε λέγανε να βγούνε. Τι αλήθεια μου είπε τώρα ο τύπος; Γιατί επέλεξε να με χτυπήσει τόσο σκληρά με αυτή την αλήθεια; Είμαι πολύ μικρός για να μου το πεις αυτό φίλε μου. Βασικά, μάλλον καλά έκανες. Από μικροί πρέπει να καταλαβαίνουμε πόσο αξίζει η ζωή και πως «Ό,τι και αν ζήσεις, δεν αρκεί.».
Ό,τι και αν ζήσεις, δεν αρκεί. Το αντιλαμβάνεσαι; Πάντα θα θέλουμε λίγο ακόμα. Οι λυπημένες στιγμές θα είναι πολλές , σαφώς περισσότερες από τις χαρούμενες. Όμως ακόμα και από αυτές θα θες λίγο ακόμα, μια δόση ακόμα. Οι χαρούμενες στιγμές ειδικά δε θα είναι ποτέ αρκετές. Εκείνες και αν θα λαχταράμε στο τέλος..
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τα μάθεις όλα. Για να μάθεις από τα λάθη σου και το πάθημα να γίνει μάθημα. Είναι πάρα πολύ μικρή και δε προλαβαίνουμε να «φάμε» πολλές φορές το κεφάλι μας. Ξέρεις άραγε πόσο φως κρύβεται σε ένα τραύμα;
Ό,τι και αν ζήσεις, δεν αρκεί. «Σε έχουν πιάσει στα κρυφά να λες πως δεν αντέχεις; ». Πόσες φορές είπες « φτάνει, δε μπορώ άλλο, θα τα παρατήσω όλα »;. Αμέτρητες. Λοιπόν μέσα σου ήξερες ότι δεν ήθελες να παρατήσεις τίποτα γιατί πάντα θέλεις λίγο ακόμα. Ποτέ δεν αρκεί η ζωή. Ποτέ δε θα μας είναι αρκετή.
Η ζωή είναι μικρή και μέσα σε αυτό το ταξίδι, το μικρό ταξίδι, προλαβαίνουμε να γελάσουμε, να κλάψουμε, να πονέσουμε , να ερωτευθούμε, να αγαπήσουμε και να πληγωθούμε. Το συγκεκριμένο τραγούδι εκ πρώτης όψεως σου λέει « Ό,τι και να κάνεις, πάλι στο τέλος θα θέλεις και άλλο και προφανώς δε θα προλάβεις». Από τη δική μου οπτική γωνία λέει : Να ζεις αληθινά, να γελάς , να κλαις και να ερωτεύεσαι με πάθος. Να αντιληφθείς το μεγαλείο της ζωής προτού αυτή φτάσει στο τέλος της. Να χαράξεις τη δική σου πορεία αλλά όσα και να έχεις περάσει να μην εφησυχάζεσαι. Να ξέρεις ότι η ζωή θα είναι απρόβλεπτη και έτσι οφείλει να είναι. Τη μία να σε πετάει στα βράχια και την άλλη σε αμμουδιές. Οφείλει να σου υπενθυμίζει να μην την παίρνεις ποτέ στα σοβαρά καθώς μόνο έτσι θα επιβιώσεις. Σκέψεις όπως « Αυτό μου έτυχε, δε ξανα-συμβαίνει» να τις βγάλεις από το μυαλό σου. Δε θα σε ρωτήσει η ζωή τι θα σου φέρει. Το μόνο που ελέγχεις εσύ είναι η αντίδρασή σου απέναντι σε κάθε πρόκληση της ζωής.»
Λοιπόν να φροντίζεις να γελάς, να ζητάς όλο και περισσότερα, καθώς έτσι πας μπροστά εσύ, έτσι και η ανθρωπότητα. Να πέφτεις με δύναμη πάνω στον ουρανό σου και να μη σου αρκεί τίποτα. Να πληγώνεσαι ,να ματώνεις και να σηκώνεσαι ξανά στα πόδια σου.
Η ζωή μικρή αλλά είμαστε υπεύθυνοι να τη γεμίσουμε με μεγάλες στιγμές.
Και να θυμάσαι, ό,τι γλίτωσες, αυτά θα ξαναπάθεις.
