Στην Αμερική του 19 αιώνα θρησκευτικές οργανώσεις είχαν αρχίσει να στρέφονται κατά της χρήσης του αλκοόλ και της λειτουργίας των σαλούν μέχρι το 1872, όταν συστάθηκε του κόμμα που υποστήριζε την ποτοαπαγόρευση. Στον απόηχο του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου και σε μία αμερικανική κοινωνία «ζυμωμένη» στην ποινικοποίηση του αλκοόλ, με τη 18η τροποποίηση του συντάγματος εγκρίθηκε συνταγματικά από το 75% των πολιτειών η ποτοαπαγόρευση. Πρακτικά με το Volstead Act to 1920 απαγορεύθηκε η διακίνηση, παρασκευή, εισαγωγή, εξαγωγή και πώληση αλκοολούχων ποτών. Η ποτοαπαγόρευση διήρκεσε περίπου 10 χρόνια και σε αυτό το διάστημα επέφερε μεγάλες κοινωνικές, πολιτισμικές και πολιτικές αλλαγές.
Σε αυτή την περίοδο η αμερικανική κοινωνία γνώρισε μία άνοδο της εγκληματικότητας, η οποία επέβαλλε την παρουσία της ακόμα και στους αστυνομικούς κύκλους. Κάπως έτσι ξεκίνησε την καριέρα του και ο Αλ Καπόνε. Ήταν η εποχή που άρχισαν να ανοίγουν παράνομες ταβέρνες και τα περίφημα «speak easy» μπαρ που προσέφεραν παράνομα αλκοόλ. Τα «speak easy» πήραν το όνομά τους πιθανώς από το γεγονός ότι προκειμένου να εισέλθει ο επισκέπτης θα έπρεπε να μιλήσει με απλό τρόπο σε ένα μικρό άνοιγμα στην πόρτα τους και να πει το όνομα του ατόμου το οποίο τον παρέπεμψε. Με την πάροδο του χρόνου τα μέτρα προφύλαξης για τη διατήρηση της μυστικότητας τους αυξήθηκαν και ο καταναλωτής ενδεχομένως έπρεπε να διαθέτει κάρτα μέλους ή να πληρώνει κάποιο αντίτιμο εισόδου. Παράλληλα, η τζαζ γνώρισε τεράστια «άνθιση» με την εξάπλωση των «speak easy» και την διοργάνωση των «cocktail parties» που αποτελούσαν σημείο συνάντησης.
Ποιοι νόμιμοι φορείς όμως ήταν αυτοί που διοχέτευαν αλκοόλ στην αγορά; Φυσικά οι ιατροί και οι φαρμακοποιοί. Οι γιατροί είχαν τη δυνατότητα της νόμιμης συνταγογράφησης αλκοόλ για ασθένειες όπως ο καρκίνος, η κατάθλιψη καθώς και τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Η ανανέωση της συνταγής γινόταν κάθε 10 ημέρες. Οι φαρμακοποιοί εκτελώντας τη συνταγή λάμβαναν ξεχωριστά τρία δολάρια, όπως ακριβώς και οι γιατροί. Πολλοί ιδιωτικοί φορείς της υγείας εκείνη την εποχή «θησαύρισαν» και γνωστές αλυσίδες φαρμακείων όπως η Walgreens γνώρισαν σπουδαία ανάπτυξη, επεκτείνοντας τον αριθμό των καταστημάτων τους.
Μέχρι τα πρώτα επτά χρόνια του κινήματος οι θάνατοι από χρήση αλκοόλ μειώθηκαν, όμως τα ενθαρρυντικά αυτά στοιχεία ανατράπηκαν αργότερα λόγω της διοχέτευσης στην αγορά νοθευμένου αλκοόλ. Οι φαρμακευτικές εταιρείες που κατείχαν το δικαίωμα παρασκευής αλκοόλ για επιστημονικούς και πρακτικούς σκοπούς αναμείγνυαν το αλκοόλ (αιθανόλη) με μεθυλική αλκοόλη. Ποσότητες του αλκοόλ αυτού κλάπηκαν και διοχετεύτηκαν στην αγορά με αποτέλεσμα την τύφλωση των καταναλωτών και την πρόκληση μεγάλου αριθμού θανάτων.
Η λήξη της περιόδου της ποτοαπαγόρευσης σημειώθηκε με την 21η τροποποίηση του συντάγματος το 1933 όταν εξελέγη πρόεδρος ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ ο οποίος ένα χρόνο πριν, είχε συμπεριλάβει στο πολιτικό του πρόγραμμα την άρση της ποτοαπαγόρευσης.
Σήμερα, πολλά χρόνια μετά από την επιβολή αυτού του περιορισμού γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες πολυάριθμων θανάτων λόγω της ανεξέλεγκτης χρήσης αλκοόλ και αξίζει να αναρωτηθούμε ποια πράξη θα ήταν αποτελεσματική προκειμένου το αλκοόλ να σταματήσει να πρωταγωνιστεί στην απώλεια της ανθρώπινης ζωής.
Πηγές
https://www.sansimera.gr/articles/198
