Διαθεσιμότητα του Call of Duty σε πλατφόρμες: PC, PS4, Xbox One
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 4.11.2016
Δοκιμή σε PS4.
Πλεονεκτήματα
- Καλοφτιαγμένος κόσμος
- Αξιόλογη πλοκή
- Αξιοπρόσεκτα γραφικά
- Ικανοποιητικό voice acting
Μειονεκτήματα
- Μικρή διάρκεια στο campaign (με το ζόρι 5 1/2 ώρες)
- Χαμηλός ρυθμός μαχής
- Υποδεέστερο Zombies mode
Ήταν τόσο δύσκολο να βγει η ετυμηγορία. Από τη μια, δεν είναι τόσο κακό όσο έδειχναν τα πρώτα δείγματα στα trailers που είχαν κυκλοφορήσει με πολλούς να βιάζονται να κρίνουν. Αλλά από την άλλη, δεν είναι και το παραδοσιακό Call of Duty που έχουν συνηθίσει οι φανατικοί της σειράς χαρακτηριζόμενο ως το πιο αμφιλεγόμενο game του franchise. Είναι λοιπόν ένα συνεπές, οριακά ικανοποιητικό shooter αλλά δεν έχει χαρακτήρα.
Για πρώτη φορά, το COD ταξιδεύει στο διάστημα και είναι ενθαρρυντικό το γεγονός πως η εταιρεία παραγωγής δοκιμάζει κάτι τέτοιο. Όμως καταλήγει να μη θυμίζει σε τίποτα την αγαπημένη σειρά. Και κάπου εδώ έρχεται το ερώτημα. Το κρίνεις με το όνομα και σε σχέση με όσα έχουν κυκλοφορήσει στη σειρά ή το κρίνεις ανεξάρτητα; Γιατί αν κριθεί ανεξάρτητα σαφώς είναι ένα αξιόλογο παιχνίδι, αλλά αν κριθεί με βάση το όνομα που φέρει, θα επικρατήσει ένας μικρός πανικός. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ανήκει στα πιο εμπορικά παιχνίδια και συναγωνίζεται στα ίσια και τη σειρά Assassin’s Creed αφού και οι δύο εκδίδουν ένα game τη χρονιά. Φυσικό ήταν λοιπόν να μην απουσιάζει από ένα αρκετά εμπορικό έτος όταν μέσα στο 2016 έχουν κυκλοφορήσει DOOM, Battlefield 1, Titanfall 2 και Overwatch. Αλλά ίσως αυτό και να ήταν ο μεγαλύτερος εχθρός της παραγωγής. Χρόνος. Ήθελαν να κερδίσουν το κοινό και να σηκώσουν το μεσαίο δάχτυλο στους ανταγωνιστές αλλά τελικά κάπου το έχασαν σημειώνοντας πτώση πωλήσεων 50% σε σχέση με το Call of Duty: Black Ops III.
Το Call of Duty: Infinate Warfare διαδραματίζεται στο μέλλον και αφορά στη μάχη δύο αντιπάλων, της UNSA (United Nations Space Alliance) και της SDF (Settlement Defense Front). Ο πολιτισμός έχει μεταφερθεί και στο διάστημα σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης του υπερπληθυσμού στη Γη και αποίκισης σε ένα αχανές περιβάλλον στήνοντας παντού βάσεις με την SDF να επιδιώκει διαρκώς να καταστρέψει την UNSA. Εσύ καλείσαι να αντιμετωπίσεις την SDF, της οποίας τα κίνητρα πλανώνται στον αέρα για όλο το story, με την πλοκή ωστόσο να είναι αξιοπρόσεκτη.
Το πρόβλημα είναι όμως πως οι σεναριογράφοι του, Taylor Kurosaki και Brian Bloom, κλίνονται να μαζέψουν όσα έχουν να πουν σε ένα campaign που με το ζόρι κρατάει συνολικά 5 1/2 ώρες. Είναι δηλαδή ένα παιχνίδι με βασικό campaign 330′. Και το σενάριο είναι που σώζει την απογοητευτική κατάσταση που δημιουργείται από όλα τα υπόλοιπα όπως είναι ο χαμηλός ρυθμός μάχης καταλήγοντας σε wallrunning τακτικές εντός του campaign. Δηλαδή παρότι που μόλις δένεσαι με κάποιον, το story τελειώνει, περνάτε τόσο έντονες στιγμές που ισως λες και ένα δεν πειράζει στο τέλος, ενώ οι ηθοποιοί στο voice acting και οι ερμηνείες τους χτίζουν και ενισχύουν το σενάριο.
Φαίνεται λοιπόν πως οι developers θέλουν να εξερευνήσουν μαζί με τον gamer το ίδιο το παιχνίδι δοκιμάζοντας νέα πράγματα όπως προαιρετικές side missions και ότι είσαι ο leader της ομάδας σε όλο το story (το οποίο είναι super) ή δοκιμάζοντάς τα για περισσότερη ώρα όπως είναι το γεγονός πως μπορείς να πιλοτάρεις ένα αεροσκάφος δίνοντας χορταστικές μάχες. Και εδώ ρίχνεις και την ιδέα μήπως οι συγκεκριμένοι developers έπρεπε να είχαν βοηθήσει τους developers στο Star Wars: Battlefront για καλύτερες και πιο επικές μάχες στο διάστημα. Πάντως, όσο αφορά στα γραφικά μπορεί να ήθελες κι άλλο ή να περίμενες κάτι διαφορετικό, αλλά είναι αξιόλογα με σταθερό frame rate και υψηλή ανάλυση θυμίζοντας συχνά πυκνά και ταινία απολαμβάνοντας τις διαστημικές μάχες στο έπακρο.
Όσο αφορά στο Zombies mode, το σίγουρο είναι πως είναι πιο πολύχρωμο καθώς πολεμάς zombies σε ένα πάρκο αναψυχής της δεκαετίας του 1980 και έχεις να αντιμετωπίσεις και clowns που εκρήγνυνται αλλά είναι σαφώς υποδεέστερο και πιο περιορισμένο σε σχέση με το Call of Duty: Black Ops III κάνοντας μας να αναζητήσουμε διαφορετικά co-op modes.
Αν λοιπόν εξετάσει κανείς το Infinite Warfare ως μέρος της σειράς Call of Duty, τότε ναι θα απογοητευτεί περιμένοντας περισσότερα από μια εταιρεία που έχει προσφέρει πολύ πιο αξιόλογες στιγμές. Αν όμως το εξετάσει ως ένα ανεξάρτητο παιχνίδι, τότε μένει εντυπωσιασμένος φλερτάροντας με την ιδέα να βάλει άριστα στην τελική του γνώμη.
Το γεγονός όμως ότι φέρει το όνομα Call of Duty: Infinite Warfare αυτόματα το καθιστά σε μια κλίμακα σύγκρισης και επιρροής από το παρελθόν στο πλαίσιο της σειράς και είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς πως υπήρχαν πολλές φρέσκιες ιδέες και διάθεση για πειραματισμό, αλλά θυσιάστηκαν στο βωμό του ανταγωνισμού με τα φοβερά και πορωτικά Battlefield 1 και Titanfall 2.
Συνεπές αλλά χωρίς χαρακτήρα λοιπόν το Call of Duty: Infinite Warfare.
★★★✩✩
