Η βιομηχανία του gaming
Ο τρόπος με τον οποίο παράγει η βιομηχανία του gaming φαίνεται να διχάζει τόσο την ίδια όσο και το κοινό που την ακολουθεί. Κάθε developer και εταιρία παραγωγής κονσολών διαλέγει το δικό της τρόπο παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών, αρκετά διαφορετικό σε κάποιες περιπτώσεις της πεπατημένης.
Είναι αλήθεια πως οι εταιρίες, όχι μόνο για να επιβιώσουν αλλά και για να είναι παραγωγικές και ανταγωνιστικές, πρέπει να προσαρμόζονται στις ανάγκες και την ζήτηση του καιρού τους. Αν και δεν υπάρχουν αναφορές, παρά μόνο διαψεύσεις, οι εταιρίες παραγωγής πλατφορμών δεν είναι πρόθυμες να ακολουθήσουν τις πρακτικές του τομέα των smartphone ( ο οποίος θέλει να παράγει μια νέα συσκευή κάθε χρόνο). Η πραγματικότητα όμως αποδεικνύει πως τα χρονικά διαστήματα μεταξύ μιας προηγούμενης γενιάς από την επόμενη θα μειωθούν.
Υπάρχουν ήδη developers που εκφράζουν παράπονο σχετικά με τα limitations των τωρινών γενιών που θέτουν στα παιχνίδια τους. Βλέπουμε ήδη λοιπόν διαφορετικές γνώμες να αντικρούουν η μια την άλλη, ακόμη και μέσα στους κόλπους της ίδιας εταιρίας. Προσωπικά δεν θεωρώ αυτή τη διχογνωμία αρνητική, αλλά αντιθέτως πολλές καινούργιες ιδέες και καινοτομίες μπορούν να προκύψουν από το δίπολο μεταξύ ταχύτητας παραγωγής και ποιότητας (δηλαδή από τη μία να κρατούν ικανοποιητικό για το κοινό ρυθμό παραγωγής, και από την άλλη τα προϊόντα τους να αποτελούν τεχνολογία αιχμής).
Nintendo
Η Nintendo φαίνεται να είναι η μόνη εταιρία που ακολουθεί τον «πατροπαράδοτο» τρόπο παραγωγής devices. Διάλεξε να δώσει στο κοινό ένα ολοκαίνουργο προϊόν, το Switch, αρκετά διαφορετικό από τον προκάτοχό του, παρέχοντας ακόμη υποστήριξη για τη παλαιότερη συσκευή. Το διαφορετικό της υπόθεσης είναι ότι η Nintendo θέλει να εκδίδει ένα μεγάλο τίτλο για το Switch ανά 1 με 2 μήνες, δίνοντας στο κοινό όλα τα μεγάλα franchises όπως Mario, Zelda, Pokemon, κάτι το οποίο δεν συνήθιζε στις προηγούμενες γενιές. Η τακτική της Nintendo για την διάθεση συσκευών αντικατοπτρίζεται από την παραγωγή του SNES Classic (περισσότερα εδώ) αντί remaster τίτλων της εταιρίας, θέλοντας να προσδώσει ολοκληρωμένο το αίσθημα της νοσταλγίας σε ένα πλήρες ενιαίο πακέτο.
Microsoft
Απεναντίας, η Microsoft διάλεξε ένα διαφορετικό δρόμο, ίσως και λόγω έλλειψης exclusive τίτλων. Ποντάρει πολλά στο backwards compatibility και γι’αυτό το λόγο επιλέγει να δημιουργεί κονσόλες ουσιαστικά είναι updated version της προηγούμενης αντί ολοκαίνουριας κονσόλας. Κύριο παράδειγμα το νέο Xbox One X.
Sony
H Sony έχει διαλέξει μια στρατηγική παραγωγής που φέρει ομοιότητες με τις προαναφερθείσες εταιρίες. Βασίζεται σαν εταιρία στα πολύ ποιοτικά exclusives που παρήγαγε και συνεχίζει να παράγει, ενώ αποφεύγει συνήθως τις συζητήσεις περί backward compatibility. Λογικά δεν πρόκειται να υπάρξει επιβεβαίωση του καθώς ο αριθμός των remaster ολοένα και αυξάνεται. Αν και έχει προχωρήσει σε release βελτιωμένης κονσόλας (Ps4 Pro) δεν αποκλείει την ύπαρξη Ps5, παρότι τα στελέχη της Sony το τοποθετούν στο μακρινό μέλλον.
Ποια η δικά σας γνώμη όμως; Προς ποια μεριά του δίπολου κλίνεται; Ποια τακτική πιστεύεται ότι θα υιοθετήσουν οι εταιρίες στο μέλλον; Θα θέλαμε πολύ, σαν ομάδα gaming του Maxmag, να ακούσουμε τα σχόλια και τις γνώμες σας είτε παρακάτω στα σχόλια είτε στην επίσημη σελίδα του περιοδικού στο Facebook.
