Μια φορά κι έναν καιρό, σ ’ένα όμορφο κάστρο κοντά στο δάσος, ζούσε η πριγκίπισσα Αλκυόνη με τον πατέρα της και την μητριά της. Η μητέρα της είχε πεθάνει αλλά η μητριά της ήταν τόσο καλή που την αγαπούσε σαν κόρη της. Παρόλη την αγάπη και την φροντίδα της μητριάς της, η πριγκίπισσα Αλκυόνη ένιωθε έντονα την απουσία της μητέρας της. Της έλειπε πολύ η συντροφιά της, τα χάδια της, οι ατελείωτες ώρες που περνούσαν μαζί κάνοντας ιππασία, τα βράδια που της χτένιζε τα μαλλιά και την αποχαιρετούσε μ’ένα φιλί.
Σε λίγες μέρες, ήταν τα γενέθλιά της και θα έκλεινε τα δεκαοχτώ. Αχ, πόσο ευχόταν να ήταν εδώ μαζί της! Θυμάται την υπόσχεση που της είχε δώσει λίγες μέρες πριν πεθάνει. Της είχε πει: «Μπορεί να μην είμαι μαζί σας την ημέρα που θα ενηλικιώνεσαι αλλά θέλω να ξέρεις ότι θα είμαι για πάντα στην καρδιά σου και στο μυαλό σου. Δεν θα σε αφήσω ποτέ μόνη, θα σε αγαπώ για πάντα». Η Αλκυόνη πήρε το άλογό της και έκανε μια μεγάλη βόλτα. Κάθισε κάτω από ένα δέντρο να ξεκουραστεί, κοιτούσε τον ουρανό και μονολογούσε: «Μανούλα μου, μακάρι να γινόταν ένα θαύμα και να σε είχα κοντά μου έστω και για μία ημέρα».
Ξάφνου, από το πουθενά, εμφανίστηκε μια νεράιδα και με το μαγικό της ραβδί γέμισε χρυσόσκονη όλη την πλάση. Η πριγκίπισσα Αλκυόνη την κοιτούσε έκπληκτη δεν μπορούσε να αρθρώσει ούτε μία λέξη.
-Χαίρω πολύ, πριγκίπισσα Αλκυόνη. Είμαι η καλή νεράιδα των ευχών. Ζω στον νεραϊδόκοσμο των ευχών, ένα μαγικό μέρος που πραγματοποιεί τις ευχές των ανθρώπων.
-Χάρηκα πολύ για την γνωριμία, καλή μου νεράιδα! Είχα τόσο πολύ ανάγκη από μια φίλη αυτή τη στιγμή. Από μικρή που άρεσαν οι νεράιδες ,τα ξωτικά, οι μαγικοί τόποι.
-Σε λίγες μέρες, είναι τα γενέθλιά σου και θα ήθελα να σου κάνω ένα δώρο. Λοιπόν, η συμφωνία είναι η εξής : Αν κρατήσεις κρυφή την γνωριμία μας, σε δυο μέρες ακριβώς, θα ταξιδέψουμε με το μαγικό μου ραβδί στον νεραιδόκοσμό μου και θα συναντήσεις όλα τα μαγικά πλάσματα που ονειρευόσουν από μικρή.
-Και στους γονείς μου τι θα πω; ρώτησε απορημένη η πριγκίπισσα Αλκυόνη.
-Μην φοβάσαι, τα έχω όλα κανονισμένα. Θα μπω κρυφά στο κάστρο, θα ρίξω λίγη χρυσόσκονη με υπνωτικό και θα κοιμούνται όλοι βαθιά μέχρι να επιστρέψουμε. Λοιπόν, πώς σου φαίνεται το σχέδιο μου;
-Είναι υπέροχο, απάντησε γεμάτη χαρά!
Και έτσι χαρούμενη, όπως ήταν, επέστρεψε στο κάστρο. Αυτές οι δύο μέρες της φάνηκαν αιώνας. Προσπαθούσε να μην δείχνει τον ενθουσιασμό της γιατί όπως υποσχέθηκε στην καλή νεράιδα, το ταξίδι τους θα ήταν μυστικό. Βέβαια,βαθιά μέσα της ευχόταν η καλή νεράιδα να μπορούσε να φέρει την μητέρα της κοντά της, έστω για μία ημέρα, αλλά ήξερε ότι αυτό ήταν αδύνατον.
Και έφθασε η μεγάλη μέρα. Η πριγκίπισσα Αλκυόνη ξύπνησε μες την τρελή χαρά, φόρεσε το αγαπημένο της φόρεμα, χτένισε τα όμορφα κόκκινα μακριά μαλλιά της και κατέβηκε στον κήπο να πάρει το πρωινό της μαζί με τον πατέρα της και την μητριά της. Οι δικοί της χάρηκαν πολύ με την αλλαγή της! Μπορεί να μην ήξεραν που οφειλόταν αλλά ήταν ευγνώμονες. Και επιτέλους ήρθε το βράδυ. Η πριγκίπισσα Αλκυόνη πήγε να καληνυχτίσει τους γονείς της, όπως κάθε βράδυ, για να μην την υποψιαστούν και περίμενε με αγωνία την καλή νεράιδα στο δωμάτιό της. Η νεράιδα, με μια μαγική κίνηση, εμφανίστηκε στο παράθυρο της πριγκίπισσας Αλκυόνης, γέμισε με χρυσόσκονη το κάστρο, υπνώτισε τους πάντες και το μαγευτικό ταξίδι τους μόλις είχε ξεκινήσει.
Η καλή νεράιδα κούνησε το μαγικό ραβδί της και εμφανίστηκε μια τεράστια φυσαλίδα.
– Πριγκίπισσα Αλκυόνη μην φοβάσαι μ’ αυτήν θα ταξιδέψουμε στον νεραϊδόκοσμο των ευχών.
Η πριγκίπισσα Αλκυόνη όχι μόνο δεν φοβόταν αλλά περίμενε πώς και πώς να ζήσει το όνειρο των παιδικών της χρόνων. Η διαδρομή ήταν υπέροχη! Στο νεραϊδόκοσμο είχε πάντα ήλιο, όλοι ήταν χαρούμενοι, τα δέντρα και τα λουλούδια ήταν ανθισμένα και όλη η πλάση γιόρταζε. Οι νάνοι, οι νεράιδες, τα ξωτικά και οι γίγαντες τις καλοδέχτηκαν. Ήταν όλοι μια ευτυχισμένη οικογένεια.
-Καλώς ήρθες στον μαγικό κόσμο μας πριγκίπισσα Αλκυόνη, είπαν όλοι με δυνατή φωνή.
– Πριγκίπισσα Αλκυόνη, μόλις περάσεις τη γέφυρα μετά το ποταμάκι σε περιμένει το δώρο σου είπε η καλή νεράιδα.
-Μα δεν καταλαβαίνω απόρησε η πριγκίπισσα Αλκυόνη.
-Θα καταλάβεις, μόλις φτάσεις στην απέναντι όχθη! Εκεί θα λυθούν όλες σου οι απορίες.
Μόλις αντίκρισε την έκπληξή της δεν μπορούσε να σταματήσει τα δάκρυά της απ’ τη χαρά της. Ήταν η αγαπημένη της μητέρα! Έτρεξε γρήγορα στην αγκαλιά της και την έσφιξε τόσο δυνατά που δεν μπορούσε ν ’ανασάνει.
-Μανούλα μου, δεν το πιστεύω ότι σε βλέπω, ότι μπορώ να σ’ αγκαλιάσω, ότι μπορώ να σε φιλήσω. Δεν γίνεται, όνειρο βλέπω και σε λίγο θα ξυπνήσω.
-Κορούλα μου όμορφη, θα σου τα εξηγήσω όλα αλλά άφησέ με να σε χορτάσω. Μου έχεις λείψει τόσο πολύ!Ο νεραϊδόκοσμος των ευχών ήταν δική μου ιδέα. Ήθελα να φτιάξω έναν μαγικό κόσμο όπου θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν οι ευχές των ανθρώπων. Όταν έφυγα από κοντά σας ήσουν μικρούλα , ο πατέρας σου είχε ευχηθεί να μπορέσει κάποτε να γνωρίσει μια γυναίκα και να σε αγαπήσει σαν κόρη της και έτσι έφερα στον δρόμο σας την υπέροχη μητριά σου. Σου είχα υποσχεθεί ότι δεν θα σε αφήσω ποτέ μόνη και την ημέρα της ενηλικίωσής σου θα βρίσκομαι δίπλα σου, κοντά σου.
-Μανούλα μου δεν ξέρω τι να πω, είσαι ένας καταπληκτικός άνθρωπος, πάντα ζούσες στο μυαλό μου, στην καρδιά μου, πάντα άκουγες τις προσευχές μου, τις ανησυχίες μου. Είναι τα ωραιότερα γενέθλια της ζωής μου. Νιώθω τύψεις για την μητριά μου γιατί δεν της δείχνω συχνά την αγάπη μου. Σου υπόσχομαι όμως, ότι θα επανορθώσω. Δεν θέλω να φύγω, θέλω να μείνω για πάντα μαζί σου, στην αγκαλιά σου, μου λείπεις πολύ. Μακάρι να σταματούσε ο κόσμος και να μέναμε για πάντα εδώ.
-Και μένα μου λείπεις πολύ κορούλα μου αλλά δυστυχώς αυτό δεν γίνεται. Ήθελα αυτά τα γενέθλια να σου μείνουν αξέχαστα. Θα έρχομαι πάντα στα όνειρά σου! Όποτε νιώθεις μοναξιά θέλω να κοιτάς τον ουρανό. Θα βρίσκομαι πάντα εκεί και θα σε προσέχω.Αποχαιρετιστήκαν με δάκρυα στα μάτια και η πριγκίπισσα επέστρεψε στο κάστρο πριν ξυπνήσει ο πατέρας της.
Ήταν ακόμη σοκαρισμένη, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι είδε την μητέρα της. Την επόμενη μέρα, πήρε μια μεγάλη αγκαλιά τον πατέρα της και την μητριά της, τους φίλησε με τόση αγάπη και τρυφερότητα, από δω και πέρα όλα θα ήταν διαφορετικά. Μετά το δείπνο, της είχαν ετοιμάσει πάρτυ έκπληξη για τα γενέθλια της. Όλα όσα είχε ονειρευτεί είχαν γίνει πραγματικότητα. Έξω απ’ το παράθυρο έπεφτε χρυσόσκονη. Γύρισε το βλέμμα της και ήξερε ότι ήταν εκεί η καλή της νεράιδα, η μητέρα της. Έσβησε τα κεράκια και ευχαρίστησε τους δικούς της για το υπέροχο δώρο που της έκαναν, ένα πανέμορφο άσπρο άλογο που το ονόμασε «Νέμεσις». Η ζωή της είχε αλλάξει ριζικά, είχε ξαναβρεί την χαμένη της αισιοδοξία, τη θέλησή της για ζωή. Οι ατελείωτες βόλτες που έκανε με την μητριά της και ο χρόνος που περνούσαν μαζί την έκαναν και πάλι παιδί!
Ίσως τελικά όλοι έχουμε ανάγκη από μια καλή νεράιδα, ίσως λίγη χρυσόσκονη μας κάνει να πιστέψουμε στα παραμύθια, στους νεραϊδόκοσμους, στους πρίγκιπες, σε όλα αυτά που μας κρατούσαν συντροφιά όταν ήμασταν παιδιά. Ας ρίξουμε λοιπόν λίγη χρυσόσκονη στη ζωή μας, ίσως κάποτε να συναντήσουμε και εμείς την καλή μας νεράιδα ,αρκεί να το ευχηθούμε!!!
