Η Πηνελόπη Κουρτζή κυκλοφορεί το νέο της μυθιστόρημα, το ΠριγκιπΌτο, από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Το ΠριγκιπΌτο είναι ένα ερωτικό και ιστορικό μυθιστόρημα με αστυνομικά στοιχεία που διαδραματίζεται στην Κέρκυρα και την Κηφισιά της Μπελ Επόκ. Πρόκειται για ένα πολυτελές ξενοδοχείο, το οποίο δημιουργεί η μια από τις δυο ηρωίδες του βιβλίου και αποτελεί το όνειρό της. Στους χώρους του κινούνται οι περισσότεροι πρωταγωνιστές και πλέκουν μια ιστορία μυστηρίου, στην οποία την πλοκή οδηγεί ο έρωτας και ο θυμός του έρωτα όπως φαίνεται από την αρχή του βιβλίου.
Για μια ακόμη φορά, συνομιλήσαμε με πολύ καλή διάθεση και ευχάριστο κλίμα με την ταλαντούχα συγγραφέα, Πηνελόπη Κουρτζή, και μάς τα είπε όλα. Η Πηνελόπη Κουρτζή μάς μίλησε για τα βιβλία της, τη φιλία, τον θυμό του έρωτα αλλά και για την καθημερινή της ζωή και τα μελλοντικά της σχέδια.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου
Κλημεντίνη και Αμάντα, δύο κολλητές φίλες. Ο σύνδεσμος της φιλίας τόσο ωραία δοσμένος που είναι σαν να περιγράφει τη ζωή μας. Πιστεύετε στη φιλία;
Πιστεύω απόλυτα στην φιλία ως μια από τις σημαντικότερες αρχές στην ζωή μας! Και χαίρομαι που λέτε πως διαφαίνεται μια αληθοφάνεια στην συγκεκριμένη φιλία καθώς έχω βασιστεί σε προσωπικές μου σχέσεις για να την περιγράψω. Η φιλία της Κλημεντίνης και της Αμάντας είναι ένα κράμα από δικές μου πολύτιμες σχέσεις με τις στενές μου φίλες, όπως την βιώνω εγώ την φιλία. Χωρίς δηλαδή καμία διάθεση απόρριψης στα θέλω και τις πεποιθήσεις και με μεγάλη κατανόηση στην πορεία της ζωής που μπορεί να διαφοροποιηθεί στο βάθος του χρόνου. Θεωρώ πως στην φιλία είναι καλό να διατηρούμε τον πυρήνα της παιδικό και αθώο ώστε να υπερισχύουν πάντα τα θετικά συναισθήματα.
Δύο γυναίκες τόσο διαφορετικές. Τι τις ενώνει;
Είναι πράγματι πολύ διαφορετικές. Και τόσο ίδιες όμως στον τρόπο που αγαπάνε η μια τα στοιχεία της άλλης. Τις ενώνουν φυσικά οι αναμνήσεις και τα κοινά βιώματα, η αγάπη και τα όνειρα που μοιράζονται και βέβαια η αγωνία για την ευτυχία της. Και αυτό που τις ενώνει πάντα και μεγαλώνει με τον χρόνο είναι η διάθεση να συγχωρήσει η μια την άλλη και η κατανόηση πως ένας άνθρωπος στην ζωή μας με θετική διάθεση στα λάθη είναι ό,τι πιο πολύτιμο!
Ποια αγαπάτε λίγο περισσότερο; ποια σας μοιάζει;
Τις αγαπώ και τις δυο το ίδιο, δεν μπορώ να τις ξεχωρίσω για ένα απλό λόγο. Η Αμάντα είναι μια πιο νεανική μου εκδοχή όσο ήμουν έφηβη και αναζητούσα την ρομαντική πλευρά της ζωής. Η Κλημεντίνη από την άλλη είναι μια ενήλικη εκδοχή μου που αποφάσισε να κάνει τα όνειρα της στόχους μετρήσιμους και βαδίζοντας με πρακτικά βήματα να τα πραγματοποιήσει!
Πόσο δύσκολο ήταν να μιλήσετε για την Μπέλ εποκ; Σας αρέσει να αλλάζετε αφηγηματικός τρόπους στα βιβλία σας; να πειραματίζεστε;
Υπήρχε μια μεγάλη έρευνα από πίσω, έτσι δεν μπορώ να πω πως δυσκολεύτηκα γιατί είχα πολύ χρόνο στην διάθεση μου να εντρυφήσω στα κομμάτια που ήθελα. Συνήθως όταν γράφω μια ιστορία μπορεί αυτή να καταγράφεται και να παίρνει ζωή σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, όμως η εποχή στην οποία διαδραματίζεται είναι κάτι που ερευνώ χρόνια. Για να σας δώσω να καταλάβετε, το βιβλίο που γράφω τώρα (όχι αυτό που θα κυκλοφορήσει τον προσεχή Οκτώβριο αλλά το επόμενο) αναφέρεται σε μια εποχή που ερευνούσα χρόνια και ολοκληρώνοντας την έρευνα μπορώ τώρα πια να γράψω. Όσον αφορά τους πειραματισμούς τους λατρεύω! Έχω κάποιες μανιέρες που δεν αλλάζουν όπως την εμβόλιμη τοποθέτηση κομβικών σημείων της πλοκής στην αρχή του βιβλίου αλλά πάντα δοκιμάζω κάτι νέο. Στο ΠριγκιπΌτο έχω δοκιμάσει μια γλώσσα που δεν έχει το ίδιο μέτρο και τονικότητα με αυτήν των «δεκατριών μπαλωμάτων» και έχω εισάγει το αστυνομικό στοιχείο που ήθελα να δοκιμάσω. Στο βιβλίο που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο έχω επιτέλους καταφέρει να εντάξω μια καινούρια τεχνική πάνω στην οποία δούλευα χρόνια και ελπίζω να έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε και τότε. Όπως επίσης πάλι στο επόμενο βιβλίο πειραματίστηκα στο να εντάξω σε μια ιστορία ποιήματα και ένα «σάουντρακ» τραγουδιών που προάγει την ιστορία. Μπορώ μάλλον να σας μιλάω ώρα για όλα αυτά που ονειρεύομαι να εντάξω στην λογοτεχνική μου προσέγγιση που σταματάω εδώ γιατί πιθανώς θα κόψετε την απάντηση λόγω έκτασης!
Η Κλημεντίνη σηκώνει ανάστημα στους άντρες. Τι σας γοήτευσε σε αυτή την ηρωίδα;
Με γοήτευσε αυτό ακριβώς που είπατε! Η αθωότητα με την οποία οικειοποιήθηκε σε μια πλήρως ανδροκρατούμενη κοινωνία μια θέση σε αυτήν απόλυτα διακριτή και σημαντική! Με γοήτευσε το στοιχείο του ρεαλισμού της που δεν το είχα εγώ και το μαθήτευσα μέσα από εκείνη, το ότι ήξερε από την αρχή πως τα όνειρα για να υλοποιηθούν πρέπει να μετατραπούν σε στόχους και κατόπιν να δουλέψει πολύ για να τα καταφέρει!
Το μυθιστόρημα έχει και ίχνη αστυνομικού. Εδώ πρέπει να σας δώσω τα συγχαρητήριά μου γιατί τα καταφέρατε θαυμάσια. Αστυνομική χροιά δώσατε γιατί ο κόσμος το ζητά ή γιατί έτσι σας βγήκε η ιστορία;
Καταρχάς σας ευχαριστώ γιατί είναι πολύ σημαντικό να το ακούς όταν το έχεις επιχειρήσει πρώτη φορά! Η αλήθεια είναι πως όχι, δεν έγινε επειδή ίσως υπήρχε η αναγνωστική επιθυμία αλλά διότι έτσι ήταν δομημένη η ιστορία στο μυαλό μου από την αρχή. Όταν ο αναγνώστης τελειώσει το μυθιστόρημα θα δει πως το αστυνομικό στοιχείο στην ουσία εξυπηρετούσε το να δείξει την απόγνωση και το ακραίο του θυμού του έρωτα και επίσης την απρόβλεπτη αντίδραση της ανδροκρατούμενης κοινωνίας σε εκείνες τις εποχές! Βέβαια για να εξομολογηθώ και κάτι, σε ένα ξενοδοχείο πολυτελές απομονωμένο στην Κηφισιά της παλιάς εποχής με ιντρίγκαρε η ιδέα ενός εγκλήματος ανάμεσα σε όλη την κοσμική Αθήνα με πολλούς υπόπτους.
«Να τον φοβάσαι τον θυμό του έρωτα». Θυμώνει ο έρωτας; Κάνει καταστροφές;
Αν θυμώνει λέει; Και είναι και ο χειρότερος θυμός κατά την γνώμη μου! Ο θυμός του έρωτα με την ευρεία έννοια, όταν διακυβεύεται το αντικείμενο ή υποκείμενο του πόθου μας, στο οποίο έχουμε εναποθέσει όλο το φαντασιωσικό μας φορτίο! Για αυτό άλλωστε και το δίστιχο στη αρχή της ιστορίας που συνοψίζει όλο το νόημα του ΠριγκιπΌτου: «να τον φοβάσαι το θυμό του έρωτα. Άλλους θυμούς μην τους φοβάσαι. Μα στο θυμό του έρωτα να εύχεσαι να μην βρεθείς μπροστά…»
Το ΠριγκιπΌτο είναι καταλύτης της πλοκής. Ποιο είναι το προσωπικό σας ΠριγκιπΌτο;
Το προσωπικό μου ΠριγκιπΌτο! Είναι κοιτώντας μακροσκοπικά η οικογένεια μου, ο πυρήνας μου! Και φυσικά είναι η συγγραφή και ο εκδοτικός μου οίκος για αυτό άλλωστε και το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο σε αυτούς! Αν κοιτάξω μικροσκοπικά όσο περνάνε τα χρόνια και αντιλαμβάνομαι πιο πολύ τις μικρές χαρές της ζωής τότε βρίσκω ένα «ΠριγκιπΌτο» παντού. Ένα τραγούδι, ένα καφέ με τις φίλες μου, μια στιγμή της ημέρας, ένα τραγούδι στην κιθάρα μου, απλά, πολύ απλά πράγματα…
Οι Έλληνες αγοράζουν βιβλία ή όχι;
Θεωρώ πως αγοράζουν. Θα μιλήσω ως αναγνώστρια και θα σας πω πως η παιδεία του να αγοράζεις βιβλία και να διαβάζεις αντιστέκεται σε οποιαδήποτε κρίση. Αυτό που έχει αλλάξει είναι πως δυστυχώς δεν έχουμε την δυνατότητα να αγοράσουμε όσα θέλουμε για αυτό και ευτυχώς οι Έλληνες μεταξύ μας δανείζουμε βιβλία και φυσικά μεγάλη αλλαγή υπάρχει στον αριθμό τίτλων που κυκλοφορούν που είτε μπερδεύουν στο να διαλέξει κάποιος είτε δημιουργούν ένα αίσθημα να θέλεις να τα διαβάσεις όλα και να μην μπορείς! Πιστεύω πολύ όμως πως κάθε φορά που ο Έλληνας θα διαβάσει ένα καλό βιβλίο αυτό είναι το κλειδί για να αγοράσει αμέσως και ένα άλλο! Και αυτό είναι ευθύνη κυρίως δίκη μας των συγγραφέων να παραδίδουμε όμορφα δημιουργήματα!
Ποια ώρα της ημέρας η Πηνελόπη Κουρτζή αφοσιώνεται στη συγγραφή;
Κυρίως το βράδυ ή πολύ πρωινές ώρες όταν γράφω ένα βιβλίο με εντατικό ρυθμό, όταν δηλαδή φτάνω στο σημείο να καταγράψω την ιστορία μου! Από εκεί και πέρα πρέπει να σας ομολογήσω πως μέσα στην ημέρα μου γράφω σχεδόν συνεχόμενα με διαλείμματα χωρίς ιδιαίτερη συνθήκη. Από ανάγκη και μπορεί να είναι το οτιδήποτε. Κομμάτι μιας ιστορίας, ένα ποίημα, μια σκέψη. Για παράδειγμα αυτή την περίοδο για αποφόρτιση και επειδή μου έχουν λείψει πολύ οι ήρωες του ΠριγκιπΌτου, γράφω με διαλείμματα το ημερολόγιο της Κλημεντίνης της ηρωίδας μου! Πιθανώς να μην το δείτε ποτέ καθώς το βιβλίο έχει ολοκληρωθεί, πιθανώς και να το δημοσιεύσω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως κάνω διάσπαρτα μέχρι τώρα! Πάντως γράφω συνέχεια. Και ζω με αυτό!
Εκτός από τη συγγραφή, με τι άλλο ασχολείστε;
Δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά στον επιχειρηματικό χώρο όπου ως συνέταιρος με την ξαδέλφη μου έχουμε δημιουργήσει εδώ και κάποια χρόνια μια εταιρία παραγωγής περιεχομένου και είναι ένα αντικείμενο που είναι μεν δύσκολο αλλά το αγαπάμε πολύ! Από εκεί και πέρα το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μου και της ενέργειας μου το καταλαμβάνει η οικογένεια μου και ο γιος μου που είναι ακόμα πολύ μικρός και θέλω να είμαι κοντά του όσο το δυνατόν περισσότερο! Και φυσικά οι φίλοι μας και λίγος, πολύ λίγος ελεύθερος χρόνος για τα χόμπι μας! Ελάχιστος θα έλεγα αλλά ανεκτίμητος!
Έχετε μελλοντικά συγγραφικά σχέδια;
Το επόμενο βιβλίο που το περιμένω πως και πως κυκλοφορεί το φθινόπωρο και αυτήν την χρονιά όπως σας προείπα, ασχολούμαι με μια νέα ιστορία τοποθετημένη κάπου στην πιο ξέγνοιαστη παραλία της Ελλάδας και την εποχή των χίπις! Παράλληλα, μετά από αποχή τριών χρόνων, λόγω ότι ήθελα να αφοσιωθώ στον γιο μου όταν γεννήθηκε, αποφάσισα με την νέα χρονιά να ξανακάνω θέατρο και να παρουσιάσω δυο θεατρικά έργα και με ενθουσιάζει να βρεθώ πάλι σε αυτό τον χώρο και ανυπομονώ! Και ελπίζω με το καλό να σας δω εκεί!
Σας ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη, μου άρεσε τόσο πολύ που θα μπορούσα να σας μιλάω για ώρες ακόμη! Καλή συνέχεια!
Ευχαριστούμε την κυρία Πηνελόπη Κουρτζή για το φωτογραφικό υλικό.
Διαβάστε παλαιότερη συνέντευξη με την Πηνελόπη Κουρτζή εδώ
Πηνελόπη Κουρτζή
