«Όχι» και «ναι». Δύο λέξεις τόσο μικρές και σύντομες, αλλά παράλληλα τόσο δυνατές και σημαντικές. Από τις πρώτες λέξεις που μαθαίνει ο άνθρωπος πριν καλά καλά περπατήσει, γιατί θεωρούνται οι πιο απλές, οι πιο εύκολες. Κι όμως είναι τόσο περίπλοκες, τόσο δύσκολες. Ικανές να καθορίσουν πράγματα πολύ μεγαλύτερα από την έκτασή τους. Για εμένα, οι πιο δύσκολες μετά την «συγγνώμη».
Σταμάτα να λες σε όλα «ναι»
Συνηθίζουμε να ξεστομίζουμε εύκολα το «ναι». Λέμε καθημερινά άκριτα «ναι» στον προϊστάμενο που θα μας αγγαρέψει να του κάνουμε την δουλειά, σε καφέδες με άτομα που στην πραγματικότητα δεν επιθυμούμε να λέμε ούτε γεια, σε κοινωνικά καλέσματα γνωστών αγνώστων, σε «φίλους» καλούς που μας θυμούνται μόνο όταν χρειάζονται εξυπηρέτηση, στον αγενή άγνωστο του λεωφορείου που παρακλητικά θα μας πει «Κάνε πιο κει». Καταπιέζουμε τον εαυτό και τον χρόνο μας για να ικανοποιήσουμε επιθυμίες άλλων, να γίνουμε κοινωνικά αποδεκτοί, αρεστοί, να μην φανούμε κακοί. Λέμε «ναι» γιατί «Έλα μωρέ άσε το να πάει κι αυτό». Όχι, δεν το αφήνω. Και αυτό. Αρκετά «άφησα να παν». Πάνε αυτά και χανόμαστε εμείς.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπες «όχι»;
Αλήθεια, θυμάσαι; Με το να λέμε συνέχεια «ναι» ουσιαστικά κάνουμε το εξής παράλογο: Φορτωνόμαστε με υποχρεώσεις μιας βδομάδας που εμείς θέλουμε να τις στριμώξουμε μέσα σε μια μέρα και οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην εξόντωση. Κι ας «επιτύχουμε» να γίνουμε τελικά αρεστοί. Θα είμαστε εξοντωμένοι αρεστοί. Αυτό είναι το νόημα;
Ξεκίνα να λες «όχι»
Τείνουμε να συγχέουμε την αρνητική απάντηση με την αρνητικότητα ή τον αρνητισμό. Είναι άλλο να λες «όχι» σε ό,τι δεν θέλεις ή σε ό,τι διαφωνείς και είναι άλλο να έχεις μια αρνητική στάση ζωής. Τα «όχι» σου είναι οι προσωπικοί σου φράχτες, είναι τα όριά σου. Δηλώνει ότι εσύ είσαι ο καπετάνιος της ζωής σου. Δηλώνει ότι ακούς τις ανάγκες σου και σέβεσαι τον εαυτό σου. Ότι σε αγαπάς. Προστατεύεις την ψυχούλα σου λέγοντας «όχι».
Φυσικά το «όχι» δεν έχει αποδέκτες μόνο τους άλλους αλλά κι εσένα τον ίδιο. Ενισχύεις τις αντιστάσεις σου, αποκτάς αυτοπειθαρχία. Είναι αυτό το «όχι» που θα σε κάνει να κόψεις το κάπνισμα, να φύγεις από μια τοξική σχέση, από μια κατ’ ανάγκη εργασία. Είναι το «όχι δεν θέλω» στους καφέδες που μόνο σκότωμα χρόνου αποτελούν και ανούσιες συναναστροφές, το «όχι, μετακινηθείτε εσείς αν ενοχλείστε» στο μοσχάρι από το λεωφορείου που απλά ξύπνησε με αριστερό πλευρό και θεωρεί ότι μπορεί να μιλάει όπως θέλει, σε όποιον θέλει.
Τα «όχι» σου θα τους θυμώσουν. Ίσως και να τους απομακρύνουν. Αλλά, θα σε φέρουν πιο κοντά στον εαυτό σου. Άλλωστε, αυτόν έχεις μόνο. Από την αρχή ως το τέλος.
