Σας παρουσιάζουμε τις νέες κυκλοφορίες από τις εκδόσεις Λιβάνη.
“Βαβέλ” -Γιαντάς Γιώργος
Ο Λέανδρος Μίρκας εργάζεται ως ανώτερο στέλεχος στο υποκατάστημα της τράπεζας Athlon στην Αθήνα. Πέρα από την αγάπη του για την κλασική μουσική, τις τέχνες και τη λογοτεχνία, πέρα από το ακαδημαϊκό ύφος και το υψηλό κοινωνικό γόητρο, διαγράφεται σύντομα το προφίλ ενός άθλιου, ενός εγκληματία.
Μέσα από μια δική του φιλοσοφική θεώρηση, αγωνίζεται να πείσει πως η οικονομία είναι μια επιστήμη που απέχει από τους φραγμούς της ηθικής και βρίσκεται πέρα από τα όρια του Καλού ή του Κακού. Αυτό το ουδέτερο πεδίο θεωρεί πως είναι ο χώρος που κινείται και ο ίδιος, εκεί όπου ο σκοπός δικαιολογεί τα μέσα, εκεί όπου το χρήμα εξαγοράζει τα πάντα. Περίπου τα πάντα…
Τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο τόσο αδίστακτο και ανικανοποίητο; Η ίδια η ζωή, απαντά εκείνος.
Ένα οικονομικό-ψυχολογικό μυθιστόρημα με επίκεντρο τη συμβολή του χρηματοπιστωτικού τομέα στην κρίση του 2008 από τη σκοπιά του ανθρώπινου παράγοντα και του πάθους της απληστίας.
«Όλα ζυγίζονται στο ζύγι του πλούτου και αργά ή γρήγορα προκύπτει η τιμή τους, όλα πωλούνται ή εξαγοράζονται, η υπόληψη, τα υλικά αγαθά, η χλιδή, η καλή υγεία, η περίθαλψη, η εξυπηρέτηση, οι όμορφες γυναίκες. Φανταστείτε κάτι αντίστοιχο με την απεικόνιση της τυφλής Δικαιοσύνης, αλλά με μια προκλητικά ντυμένη γυναίκα να κρατά τη ζυγαριά. Αυτή είναι η καθολική πόρνη, η προσωποποίηση του χρήματος, που κρατά στα χέρια τη μοίρα του καθενός. Άλλος την ποθεί, την ονειρεύεται, άλλος τη θωπεύει και άλλος κοιμάται μαζί της, κανείς πάντως δεν την κοιτά αδιάφορα, κανένας δεν μπορεί να μη φλερτάρει λιγάκι μαζί της».
“L.A.V. Θέραπι” -Κουνούνη-Πολυβίου Θάλεια
Αχ! Ζήτησαν από εμένα, τον αφηγητή του L.A.V Θέραπι, να πω δυο λογάκια για το στόρι, για να μπουν στο οπισθόφυλλο. Εγώ, λέει, που έζησα τους ήρωες από πρώτο χέρι! Ναι, καλά! Και με δυο λογάκια! Ήμαρτον, δηλαδή!
Μα είναι δυνατό; Πώς να συνοψίσεις μια δολοφονία (ή και δυο), σουρεαλιστικές έρευνες από εφτά αλλοπρόσαλλους «Πουαρό», έναν φίκο που αποκαλύπτει πικρές αλήθειες, προσωπικότητες πάσης φύσεως (ένας παπάς, ένας πρωθυπουργός, μια βαρεμένη διανοούμενη, τι να σας λέω…), μια εκκεντρική παραγωγή σε στούντιο της Καλιφόρνιας και, κυρίως, ένα σημαντικό μυστικό που κρύβεται σε κάποιο σπίτι στον Παλαμά; Πώς να συνοψίσω τις ατάκες των εφτά (ή των δεκαεφτά), που κάνουν τα ματάκια να δακρύζουν ΚΑΙ από τη συγκίνηση, ΚΑΙ από τα γέλια, παρακαλώ πολύ; Και, ενίοτε, ταυτόχρονα! «Δε γίνεται», τους είπα.
Άσε και το άλλο: Ο έρωτας που παίζει στις σελίδες του βιβλίου, αυτός κι αν δεν περιγράφεται. Στο ένα κεφάλαιο τάχα λυτρωτικός. Στο άλλο τάχα κεραυνοβόλος. Ανεκπλήρωτος εκεί, φλογερός εδώ, ψεύτικος λίγο πιο κάτω… Μιλάμε, τον δικό μου τον έρωτα ζάλισαν οι ήρωες μέχρι να καταλήξουν ποιος είναι ο ένας, ο αληθινός.
Γι’ αυτό, φίλοι μου, εν ολίγοις, θα σας πω το εξής: Το στόρι, απερίγραπτο. Οι ήρωες, άσ’ τα να πάνε. Τα πλάνα, οκ, συμπαθητικά, Αθήνα, Μπαρμπέιντος, Λος Άντζελες και τα ρέστα.
Όμως…
Υπάρχει ένας αφηγητής, η αφεντιά μου δηλαδή, που με την ξεχωριστή ευφυΐα του ?ταπεινά πάντα?, τα βάζει όλα σε μια σειρά και θα σας κάνει να περάσετε σούπερ! Το αναγνωστικό σας ταξίδι θα είναι, πέρα για πέρα, απολαυστικό!
Enjoy!
“Δέλτα: όπως Ελλάδα. Μια Ιστορία” -Κεφαλάς Π. Αντώνης
Η ΔΕΛΤΑ κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία της εκβιομηχάνισης της χώρας. Ιδρύθηκε όταν η ύπαιθρος δεν μπορούσε να διασφαλίσει τα προς το ζην, οπότε οι πιο ξύπνιοι, δραστήριοι και φιλόδοξοι εγκατέλειπαν τα χωριά και αναζητούσαν μια καλύτερη τύχη στις πόλεις. Αναπτύχθηκε όταν ξεκινούσε, για να επιταχυνθεί στη συνέχεια, η αποβιομηχάνιση της χώρας. Επέζησε της λαίλαπας του άκρατου κρατισμού και του ασύνετου λαϊκισμού που εγκαθιδρύθηκε με τη μεταπολίτευση. Δεν διανοήθηκε ποτέ καμία κυβέρνηση να την κρατικοποιήσει. Το τραπεζικό σύστημα παρακαλούσε να τη δανείσει. Δεν υπέκυψε στις Σειρήνες της χρηματιστηριακής φούσκας. Και πουλήθηκε ως μια εταιρεία-διαμάντι – σε σημείο που ο νέος πλειοψηφικός μέτοχος θεώρησε περιττό να διενεργήσει τον παραδοσιακό και, κατά κανόνα, αναγκαίο οικονομικό και νομικό έλεγχο…
Σε προσωπικό επίπεδο, ο πατερναλισμός του Αριστείδη εμπεριείχε έως έναν βαθμό μια αδυναμία ανοχής, έναν μανιχαϊστικό διαχωρισμό σε μαύρο και άσπρο. Η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στον πατέρα Αριστείδη και στον γιο Δημήτρη βρίσκεται στην προσέγγιση που υιοθετεί ο καθένας ως προς την εταιρεία. Ο πατέρας είναι απόλυτα αφοσιωμένος στην επιχείρηση. Την έχει χτίσει με το αίμα του. Το όραμά του τελειώνει σε μια μεγάλη ΔΕΛΤΑ, κυρίαρχη στο γάλα, στο παγωτό και στο γιαούρτι. Ο γιος προσεγγίζει τη δουλειά με ένα ανορθόδοξο μείγμα πάθους και αποστασιοποίησης. Στην εταιρεία δίνει τον καλύτερο εαυτό του. Είναι οραματιστής και ο ίδιος. Αλλά το όραμά του είναι να μετατρέψει τη ΔΕΛΤΑ σε μια εταιρεία ετερογενών δραστηριοτήτων, σ’ ένα conglomerate του ευρύτερου χώρου των τροφίμων. Είναι αμφίβολο αν ο πατέρας θα σκεφτόταν ποτέ να πουλήσει τη ΔΕΛΤΑ.
O Δημήτρης Δασκαλόπουλος, όμως, εντάσσει την προοπτική αυτή στα σχέδιά του σχεδόν από τη στιγμή που η εταιρεία εισέρχεται στο Χρηματιστήριο.
Με πρόσβαση σε εταιρικά και προσωπικά αρχεία και συνεντεύξεις με όλους τους πρωταγωνιστές, που ξεπερνούν τις 170 ώρες, ο Αντώνης Π. Κεφαλάς περιγράφει και αναλύει τις επιτυχίες και τις αποτυχίες της εταιρείας που από μαγαζάκι των 10 αυτοκινήτων διανομής και των 20 εργαζομένων μέσα σε ένα τέταρτο του αιώνα απέκτησε παρουσία σε 30 χώρες, με 600.000 σημεία πώλησης, 12.000 εργαζόμενους και τζίρο σχεδόν 1 δισ. ευρώ.
Η ανελέητη μάχη με τις πολυεθνικές κόντρα στο εβαπορέ και για την κυριαρχία στο παγωτό, ο σκληρός ελληνικός ανταγωνισμός στο φρέσκο γάλα και στο γιαούρτι, οι καινοτομίες στους χυμούς, η καθοριστική συνεισφορά στην ανάπτυξη της ελληνικής κτηνοτροφίας, η διαρκής εισαγωγή τεχνολογιών για τη διασφάλιση της ποιότητας και της υγείας, την αύξηση της παραγωγικότητας και τη μείωση του κόστους, οι πρωτοπορίες στις εξαγορές και συγχωνεύσεις, οι συμμαχίες με διεθνείς παίκτες, η εμμονή στις επενδύσεις και το πρωτοποριακό μάρκετινγκ, αλλά και οι ήττες όπως στο τυρί και οι χαμένες ευκαιρίες όπως στο νερό είναι μερικά από τα βασικά θέματα που διαπραγματεύεται το βιβλίο ΔΕΛΤΑ – Όπως Ελλάδα.
“Ταξίδια με τη μαμά” -Ανδρουτσοπούλου Αθηνά
Με ένα σηµειωµατάριο στο χέρι, µαµά και κόρη ταξιδεύουν µε τη φαντασία τους στα σπίτια έξι διάσηµων προσωπικοτήτων, του Κάρολου ?αρβίνου, του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, του Ζίγκµουντ Φρόιντ, της Μαρί Κιουρί, της Βιρτζίνια Γουλφ και του Βίνσεντ Βαν Γκογκ.
Και οι έξι ακολούθησαν το όνειρό τους!
Πώς τα κατάφεραν;
Η συγγραφέας, ψυχολόγος αλλά και µαµά Αθηνά Ανδρουτσοπούλου θίγει µε διακριτικότητα και χιούµορ οικογενειακά, σχολικά και κοινωνικά ζητήµατα, µεταφέροντας µε τρόπο προσιτό σε παιδιά της προεφηβείας και πρώιµης εφηβείας, αλλά και στους γονείς τους, έννοιες όπως +η διαφορετικότητα, η ισοτιµία, ο σεβασµός στον συνάνθρωπο, και ακόµα γνώσεις για τη διατήρηση της ψυχικής ανθεκτικότητας και υγείας.
– Είχε και ο Βίνσεντ σηµειωµατάριο;
– Και βέβαια είχε, λέει η µαµά. Και µάλιστα δηµοσιεύτηκε πρόσφατα. Εκεί ζωγράφιζε προσχέδια των έργων του και κρατούσε σηµειώσεις, κυρίως για πράγµατα που ήθελε να γράψει στον αδελφό του. Έγραφε γράµµατα στον Τέο πολύ συχνά κι έτσι γνωρίζουµε πολλές από τις σκέψεις του.
– Τις στενόχωρες σκέψεις του… φαντάζοµαι εγώ.
– Δεν ήταν όλες στενόχωρες, λέει η µαµά. Ο Βίνσεντ, όπως όλοι µας, είχε τουλάχιστον δυο φωνές µέσα του, µια απαισιόδοξη και µια πιο αισιόδοξη. Όταν η µια του έλεγε πως δε θα τα καταφέρει, η άλλη φωνή µέσα του του έλεγε να µην εγκαταλείψει την προσπάθεια.
Κι εγώ µιλάω συχνά µε τον εαυτό µου. Χαίροµαι που σε κάτι έµοιαζα µε τον Βίνσεντ.
“Μικροφίλμ” -Μυρμιγγίδης Πάνος
25 ιστορίες. Ένας πρωταγωνιστής.
Ιστορίες μιας ανάσας. Πειραιάς, Θησείο,
παλιές αποθήκες, ταράτσες, μουσικές,
μπαλκόνια, το Κέντρο της Αθήνας,
στιγμές που έφυγαν
και αναμνήσεις που έρχονται.
Σημάδια ζωής που ξέρουν πάντα να αντέχουν.
Αυτό το φιλμ κρατάει πολύ λίγο.
