Σαν κοινωνία, σαν άτομα… πρέπει να το παραδεχτούμε : δεν μας τρελαίνει η ιδέα του διαβάσματος, τουλάχιστον στην πλειονότητα. Γιατί άραγε; Τι είναι αυτό που μας τραβάει μακριά από το να πιάσουμε στα χέρια μας κάτι ωραίο και να το διαβάσουμε; Είναι η ευκολία της τεχνολογίας; Το αίσθημα βαρεμάρας που μας πιάνει ώρες ώρες;… δεν θα’ πρεπε. Προσωπικά πιστεύω, πως σαν τη μαγεία που σου βγάζουν τα βιβλία, δεν υπάρχει, δεν τη βρίσκεις αλλού… ούτε στην τηλεόραση, ούτε στο διαδίκτυο. Σαφώς και είναι βολικά και εύχρηστα αυτά τα δύο – ας μην ξεχνάμε πως ζούμε στον κόσμο της τεχνολογίας των μέσων και ό,τι σχετίζεται με την τεχνολογία έχει πάρει φωτιά – όμως τα βιβλία και ο γραπτός λόγος έχουν μια δύναμη πηγαία.
Τα βιβλία έχουν κάτι που σε κάνει να σκέφτεσαι πως δεν είναι για όλους, με την έννοια ότι είναι τόσο σημαντικά και ουσιώδη που πρέπει να τους δώσεις πραγματική σημασία, να ασχοληθείς μ’ αυτά, να αφήσεις μέσα τους λίγο από τον εαυτό σου εν ώρα διαβάσματος. Αυτό κατά μία έννοια τα κάνει ίσως να μοιάζουν και επικίνδυνα σαν αντικείμενα… και μπορεί κανείς να σκεφτεί, πως δεν τα έριχναν παλιότερα τυχαία στην πυρά. Το περιεχόμενό τους μπορεί να συμβουλεύσει, να προβληματίσει, να εξηγήσει κάτι σε βάθος, να σου ανοίξει τα μάτια, να σε κάνει να αντιληφθείς κάτι λίγο παραπάνω σε αντίθεση με τα ΜΜΕ και να αποκτήσεις καλύτερη κριτική σκέψη. Όμως όλα τα πράγματα έχουν και κάτι αρνητικό, έτσι δεν είναι; Έτσι και τα βιβλία… μπορούν να ελέγχουν κι αυτά με την σειρά τους, να κάνουν κι αυτά πλήθος να εξεγερθεί… όχι βέβαια με την δύναμη του διαδικτύου και της τηλεόρασης, αλλά αφυπνίζουν κι αυτά τους ανθρώπους αρνητικά (ανάλογα το περιεχόμενό τους) και δεν καθησυχάζουν πάντα, όπως πολλοί νομίζουν.
Η στάση του διαδικτύου και της τηλεόρασης όμως, πέρα από τον προσεκτικό σχεδιασμό τους, τη γρήγορη ενημέρωση και την εύχρηστη λειτουργία τους, είναι ακριβώς αυτή : αποσκοπούν στο να αποχαυνώνουν τον κόσμο, να σε ναρκώνουν και να σε ξεσηκώνουν όποτε αυτά το επιλέξουν, να διεγείρουν το αίσθημα του «θέλω κι άλλο» : κι άλλα υλικά αγαθά κι άλλα χρηματικά οφέλη για τα μεγάλα κεφάλαια κι άλλες επιθυμίες που δεν χρειάζονται στην πραγματικότητα, απλά μας σπρώχνουν προς κάτι τέτοιο… γιατί –μιλώντας πάντα ρεαλιστικά και λαμβάνοντας υπ’ όψιν την πλειοψηφία– η ειλικρίνεια δεν είναι κομμάτι της ύπαρξής τους, τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος τους. Όπως άλλωστε λένε και οι Rage Against the Machine στο κομμάτι τους “Bombtrack” : “See through the news and the views that twist reality“…δεν γίνεται το πράγμα πιο ξεκάθαρο.
Η δημιουργία του ανθρώπου σε κάτι αυτόματο και μηχανικό, είναι δουλειά της τηλεόρασης και των διαδικτυακών μέσων… και παρόλα αυτά, χαίρομαι που ο γραπτός λόγος ξέρει να επιβιώνει και να εμφανίζεται όπου μπορεί, ακόμα και μέσα σε μία οθόνη. Ακόμα και μέσα σε μια ζωή γεμάτη επεξεργασία, γεμάτη αδιαφορία για την εξάπλωση της αντικειμενικής αλήθειας, σε μια ζωή που υποκλίνεται στον τεχνολογικό κόσμο, τα βιβλία μπορούν να επιμένουν στο να υπάρχουν, ο γραπτός λόγος ξέρει να ελίσσεται ανάλογα τις περιστάσεις και να ξεπερνά τα εμπόδια, να ανοίγει ορίζοντες και να εμπνέει γενιές του τώρα και εύχομαι και του μέλλοντος.
