Η απόχη που είχε αγοράσει από το σούπερ μάρκετ ήταν μικρή σε μήκος και έτσι την έδεσε παράλληλα σε ένα κοντάρι. Ξάπλωσε στο μόλο. Οι αθερίνες κολυμπούσαν σχεδόν στην επιφάνεια ανάμεσα στη λευκή και την μπλέ βάρκα. Βούτηξε γρήγορα την απόχη και με μια κίνηση την έβγαλε από το νερό. Κοίταξε μέσα. Περίπου δέκα με δεκαπέντε αθερίνες. “ Ναι “ ,σκέφτηκε “τώρα πάμε για… “ .To σκέφτηκε λίγο ,δύο λέξεις του ήρθαν στο μυαλό. “’Aλλα ή ζαργάνες.” Ο τσιμεντένιος μόλος έκανε ένα Γ και βρέθηκε στο τέλος πάνω δεξιά. Είχε ένα λεπτό αγγίστρι ικανό να περάσει δύο φορές το σώμα της κάθε αθερίνας. ‘Εβγαλε μία από τον κουβά και την κάρφωσε δύο φορές με το αγγίστρι ,μία σtην ουρά μία στη μέση γιατί μένει λίγο περισσότερο ζωντανή σε σχέση με ένα τρύπημα στο κεφάλι και έτσι οι ζαργάνες την βλέπουν να σπαρταράει για μερικά δευτερόλεπτα, ίσως και λεπτά αν είναι μεγάλη. ‘Ετσι πέταξε το αγγίστρι με την αθερίνα,αλλά πιάστηκε στο σορτσάκι – μαγιό του και συνέβη το εξής. Η αθερίνα που πριν λίγο ήταν καρφιτσωμένη στο αγγίστρι κείτονταν στην άκρη του μόλου, ενώ το αγγίστρι είχε πιαστεί από την τσέπη του σόρτς που φορούσε. ‘Εβγαλε το αγγίστρι , δόλωσε εκ νέου, πέταξε το αγγίστρι με την αθερίνα και άρχισε να την τραβάει προς τα έξω σιγά σιγά. Αυτή έμοιαζε ότι κολυμπούσε ελεύθερη. Το έκανε δύο τρείς φορές ακόμη. Η αθερίνα που είχε πεθάνει απο την δεύτερη ριξιά βούλιαζε πλέον. ”Δεν εχει ζαργάνες…” , σκέφτηκε και η αλήθεια είναι ότι δεν τις έβλεπε στον άφρο να σχιματίζουν τις όχι και τόσο ευθύγραμμες κινήσεις τους. ‘Αναψε ένα τσιγάρο και άφησε την αθερίνα να βουλιάξει λίγο απελπισμένος από την μέχρι τώρα ψαριά του. ‘Ενιωσε την δόνηση στην τσέπη του και έβγαλε το κινητό του το οποίο είχε μια γαλάζια θήκη, αδιάβροχη. Κλήση “ Αλέξανδρος Μ.” . Την στιγμή που έβαλε με το αριστερό του χέρι το κινητό στο αυτί ένιωσε το τράβηγμα της πετονιάς. Τραβούσε με δύναμη η πετονιά και τρομαγμένος έκανε μια σπασμωδική κίνηση με το χέρι του. Το κινητό του είχε πέσει στη θάλασσα. Τις τελευταίες ημέρες είχε πολύ κύμα και τα ρεύματα στο Μαλλιακό είχαν μεταφέρει την γοργόνα στο μόλο των Ράχεων. Η γοργόνα έκανε μιά κίνηση να απόφυγει το κινητό και ύστερα βλέποντας το να γυαλίζει το έπιασε στα χέρια της “Αλέξανδρος Μ.” “Αποκλείεται” είπε με δάκρυα στα μάτια. “ Λαυράκι” είπε μέσα από τα δόντια του καθώς το έφερνε στην επιφάνεια. ‘Εβγαλε το αγγίστρι από το στόμα του ψαριού και το άφησε στο κουβά. ‘Εβγαλε με μια κίνηση την μπλούζα και βούτηξε στο νερό να βρεί το κινητό.Το κινητό όμως ήταν στα χέρια της γοργόνας η οποία εκσταστιασμένη χτυπούσε την ουρά της. ‘Ακουσε μια φωνή από αυτό το πράγμα το οποίο δεν είχε ξαναδεί. “Ναι ναι ,είσαι εκει?” ,ακούστηκε η φωνή από το τηλέφωνο “ Αλέξανδρε, αδελφέ μου” , ψέλλισε η γοργόνα συγκινημένη. Το φως στην εικόνα έσβησε . Η γοργόνα το πήρε στα χέρια της και το κοίταξε διεξοδικά. Εμφανίστηκε μια εικόνα ψηφίων από το 0 ως το 9. Πάτησε κάμποσες φορές τα νούμερα, ώσπου εμφανίστηκε μια ερώτηση. ” Πως λένε το σκύλο μου?”,διάβασε η γοργόνα. Το κρατούσε στην αγκαλιά της και έχοντας ρωτήσει διάφορα ψάρια έφτασε μπροστά στον Ποσειδώνα. Ο Ποσειδώνας με περήφανη κορμοστασιά πήρε το κινητό στα χέρια του και το περιεργάστηκε. ” Τι είναι αυτό και τι κάνει στη θάλασσα μου?” ρώτησε ο Ποσειδώνας
“ ‘Ανθρωποι.” είπε η γοργόνα κάπως επιφυλακτικά. “Συνεχώς την μολύνουν.” , σχολίασε ο Ποσειδώνας Το κοίταξε ξανά. “Τι το θες? ‘Ενα μαραφέτι είναι. Ποιός ξέρει τι ακριβώς κάνει…” ,είπε ο θεός της θάλασσας “ ‘Εγω…,ενοόω… άκουσα μια φωνή να βγαίνει από αυτό” ,είπε η γοργόνα “ Είναι ζωντανό δηλαδή?” ,ρώτησε “ Κατά κάποιο τρόπο είναι.Ναι. και το γυαλί έγραφε “ Αλέξανδρος Μ.” Του μίλησα αλλά μετά μαύρισε η οθόνη και σταμάτησε να μιλάει.” “Ποιό είναι το όνομα του σκύλου μου?” ρώτησε ο Ποσειδώνας. Πάτησε μια φορά την οθόνη και εμφανίστηκε το πληκτρολόγιο. Κοίταξαν και δύο αποσβολωμένοι το κινητό. “Αυτό είναι , με αυτό πρέπει να γράψουμε. Πρέπει να γράψουμε το όνομα του σκύλου!” είπαν και οι δύο μαζί. “Θα ρωτήσω τους ναυτικούς της περιοχής αν ξέρουν το όνομα του σκύλου.” “Το πάω στον ‘Ηφαιστο. Αυτός θα ξέρει τι να κάνουμε.” είπε ο Ποσειδώνας μα όταν βρέθηκε στην σπηλιά του ‘Ηφαιστου εκείνος έλειπε και είδε το εξής θέαμα. Τον ‘Αρη και την Αφροδίτη παγιδευμένους σε ένα δίχτυ. Ο Ποσειδώνας χρειάστηκε ένα δευτερόλεπτο για να καταλάβει. Ο ‘Ηφαιστος τους είχε πιάσει στα πράσα. “’Ηταν αόρατο πριν.” ,είπε ο ‘Αρης “ Ναι,ναι” είπε σιγανά η Αφροδίτη “ Που είναι ο ‘Ηφαιστος?” ρώτησε ο Ποσειδώνας “ Φαντάζομαι πως πήγε να πει τα μαντάτα στον Δία, περίμενε πολύ ώρα να εμφανιστεί ο Ερμής αλλά ο δεύτερος άργησε και ο ΄Ηφαιστος ανέλαβε ο ίδιος να ενημερώσει τον Δία” είπε και συνέχισε “Παρεπιπτόντως τι είναι αυτό στα χέρια σου? Μπαίνει ο ‘Ηφαιστος κουρασμένος. “Τι κάνεις εδώ Ποσειδώνα?” “ Η γοργόνα , η αδερφή του Μέγα Αλέξανδρου βρήκε αυτό το πράγμα στον πάτο της θάλασσας. Λέει ότι από αυτό σαν κοχύλι που το βάζεις στο αυτί σου ,βγήκε μια φωνή που πρέπει να ήταν του Μέγα Αλέξανδρου καθώς αυτό έγραφε το γυαλί.” “Εσύ που ήσουν?” “ Λοιπόν πήγα στον ‘Ολυμπο να βρω τον Δία, αλλά έπεσα πάνω στην ‘Ηρα που τσαντισμένη πολύ μου είπε ότι ο Δίας είχε πάει στη γη , ειχε μεταμορφωθεί σε κύκνος. “΄Εστειλα τον Ερμή να τον βρει. Περιμένω κάμποση ώρα.” μου είπε “Το ίδιο άτομο περιμένουμε.” της είπα “Τι συμβαίνει?” ,με ρώτησε “ Δεν ήξερα τι να της πω. Δεν ήθελα να την φορτώσω με τα νέα μου “Τίποτα,τίποτα σοβαρό” απάντησα Με παρακάλεσε να πάω μαζί της στη γη αλλά αρνήθηκα. Βγαίνοντας είδα στο άρμα του τον ‘Ηλιο ο οποίος ήταν αποφασισμένος και φαινόταν ότι κάτι τον απασχολούσε.Του είπα “ ‘Επιασα την γυναίκα μου με άλλον… “ με κατεβασμένο κεφάλι . Με σκούντηξε και μου είπε “ Συμβαίνουν χειρότερα.” “ ‘Οπως τι?” “ Ο ήλιος παγώνει” “Νόμιζα ότι ο Μέγα Αλέξανδρος έχει πεθάνει.” ειπε ο ‘Αρης “ Μην το πεις στη γοργόνα αυτό.” Ο ‘Ηφαιστος πήγε στα ενδιαιτήματα της σπηλιάς του με το κινητό στα χέρια και άφησε το Ποσειδώνα να φυλάει τους εκεί τυλιγμένους στο δίχτυ ΄Αρη και Αφροδίτη. Η γοργόνα εντωμεταξύ πλατάγιζε την ουρά της και ρωτούσε τους ναυτικούς αν ξέρουν το όνομα του σκύλου.
“Τίνος ο σκύλος? “ , ρωτούσαν όλοι και ύστερα έλεγαν ονόματα. “ Ρεξ” είπε ο πρώτος , “ Ρόκυ” είπε ο δεύτερος, ο τρίτος είχε μόλις βγει για ψάρεμα από τον μόλο και είχε δει το συμβάν με τον ψαρά,το λαυράκι και το πως έπεσε το κινητό στη θάλασσα και όντας φίλος του ψαρά θυμήθηκε μια συζήτηση που είχε με τον ψαρά. “ Δεν φοβάμαι μην μπει κανείς στο κτήμα, και άλλωστε έχω τον Τάμπυ.” είχε πει ο ψαράς . “Ποιόν?” ειχε ρωτήσει ο φιλος-ναυτικός τότε “Τον σκύλο μου , τον Τάμπυ.” ,είχε απαντήσει “Τάμπυ !” είπε εμφατικά στην γοργόνα Ο Ερμής τυχαία πετούσε πάνω από τα κύματα μερικά μέτρα από το μόλο είδε την γοργόνα η οποία του είπε κατευθείαν “ Τάμπυ, πήγαινε στον ‘Ηφαιστο και πες το ‘Ονομα Τάμπυ.” “ Τι έγινε?” ρώτησε ο Ερμής “Ζει ο αδερφός μου! “ ,είπε η γοργόνα Ο ΄Ηφαιστος βγήκε από τα βάθη της σπηλιάς με το κινητό στο χέρι. “ Κατάφερες να φτιάξεις αόρατο δίχτυ και δεν μπορείς να φτιάξεις αυτό το μαραφέτι.” ειπε σαρκαστικα η Αφροδίτη “Είναι δημιούργημα των ανθρώπων οχι των Θεών… “ ,απάντησε ο ‘Ηφαιστος . Το μόνο που συστήνω είναι να το πάτε στην Πυθία. ‘Ολοι βρέθηκαν στην Πυθία.Ο Ερμής της είχε μεταδώσει την πληροφορία “ Τάμπυ”.Εκείνη πληκτρολόγησε απαλά την λέξη “Τάμπυ”. ‘Ηπιε μια γουλιά από το τσάι της ,κάθισε. ‘Ολοι ρωτούσαν “Τι είναι αυτό? Ποιος το εφτιαξε?” Η Πυθία σηκώθηκε και αποφάνθηκε. “ Αυτός δεν έχει γεννηθεί ακόμα.”
