Προσπάθησε να παρομοιάσεις τις σχέσεις της ζωής σου, φιλικές ή ερωτικές, με μια μάλλινη μπλούζα. Άλλες ήταν καλά πλεγμένες, με τους κόμπους καλά δεμένους χωρίς κενά και άλλες με το καιρό άρχισαν να λύνονται οι κόμποι και η πλέξη να γίνεται αραιή. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που δέθηκαν και δεν λύθηκαν. Είναι όμως και εκείνοι που το δέσιμο τους έγινε λύσιμο μετά από καιρό.
Στη πρώτη κατηγορία ανήκουν αυτοί που όσα κι αν περάσατε μαζί σας ένωσαν γερά. Κάθε δυσκολία που βιώνατε ήταν ακόμα ένας κόμπος σε αυτό το δικό σας ”πλεκτό” που δεν είναι άλλο από τη σχέση σας . Κι όσο το βλέπατε να αντέχει στο χρόνο τόσο πιο πολύ το προστατεύατε από τους << σκόρους>> είτε τους εσωτερικούς είτε τους εξωτερικούς. Δεν επιτρέψατε στον εγωισμό να εισβάλλει στη σχέση σας, στη ζήλια να χαλάσει αυτό που χτίζατε με τόσο κόπο. Μάθατε πως οι σχέσεις θέλουν υπομονή και επιμονή, τα συστατικά που χρειάζεται και η γιαγιά σου για να σου πλέξει το πουλόβερ. Θέλουν λεπτομέρεια οι σχέσεις και όχι προχειροδουλειές, μου είχε πει κάποτε κάποιος και ομολογώ πως τώρα πια καταλαβαίνω τι εννοούσε. Ανακαλύψατε πως το να μένεις σιωπηλός τις στιγμές που πρέπει δεν δείχνει αδυναμία, αλλά ψυχραιμία και ωριμότητα ώστε να αντιμετωπιστούν οι φουρτούνες. Διαπιστώσατε ότι η υποχώρηση δεν σημαίνει ήττα, αλλά ευκαιρία για να πάτε αυτό που έχετε να βήμα παρά πέρα. Και όσο μαζεύονται αυτά που πλαισίωσαν τη σχέση σας, αυξάνονται και οι πλέξεις σας και το δέσιμο για σας δεν είναι μια απλή γλυκανάλατη- βαρύγδουπη έκφραση αλλά η πραγματικότητα, γιατί πια είστε ένα όσο μακριά κι αν είστε.
Yπάρχουν όμως κι εκείνοι που δεν έμαθαν να δένουν προσεχτικά τους κόμπους τους με αποτέλεσμα αργά ή γρήγορα το δέσιμο τους να μετατραπεί σε λύσιμο. Ήταν εκείνοι που κάπου στη πορεία κουραστήκατε και χάσατε το ρυθμό σας γιατί δεν είχατε άλλα να δώσετε, γιατί καταλάβατε πως τελικά δεν υπήρξε ποτέ κανένα δέσιμο. Σκληρά ίσως να ακούγονται και τα δύο αλλά είναι απολύτως φυσιολογικά. Είτε να διαπιστώνεις ότι αυτός που έχεις δίπλα σου δεν σε γεμίζει ή δεν σου δίνει κίνητρα εσύ να τον γεμίσεις είτε να αντιληφθείς πως αυτό που ονόμαζες σαν κάτι ισχυρό και το παρομοίαζες με συναισθηματικό δέσιμο να ήταν απλώς ένας ενθουσιασμός, κάτι διαφορετικό που σε άγγιξε για λίγο σαν βεγγαλικό και μετά χάθηκε μαζί με τα υπόλοιπα. Τότε λοιπόν πρέπει να πάρεις πίσω αυτά τα ωραία λόγια περί δεσίματος γρήγορα γρήγορα, να το αποδεχτείτε και οι δύο και να πάτε παρακάτω.
Ωστόσο όποια περίπτωση από τις δύο κι αν βιώσεις, να προσπαθήσεις να τις ζήσεις στο έπακρο γιατί δεν γνωρίζεις ποτέ από την αρχή τι κατάληξη μπορεί να έχουν. Μπορεί μέσα στα τόσα πολλά δένε και λύσε, να βρεις εκείνο το ένα δέσιμο που θα μείνει και θα είναι αληθινό και όχι πυροτέχνημα. Συνέχισε λοιπόν να δένεις και να λύνεις και που ξέρεις τι θα σε βρει στην επόμενη γωνία;
Σύνταξη κειμένου: Γιώτα Γιαννακοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Μπράιτ Κλεοπάτρα
