Απόφοιτη του Θεάτρου Τέχνης, η Μαρία Πρωτόπαππα, είναι μία από τις καλύτερες (και πιο περιζήτητες) ηθοποιούς της γενιάς της. Με υπέροχες ερμηνείες τόσο θεατρικά, όσο και τηλεοπτικά (π.χ. “Νησί, “Το 10” κ.α) καταφέρνει πάντα να πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα. Με αφορμή την παράσταση “Αύγουστος” που παίζει, μας μίλησε για τις ανθρώπινες σχέσεις και τις δυσκολίες τους, τη δική της σχέση με τη μητέρα της αλλά και τα μελλοντικά της σχέδια.
Επιμέλεια Συνέντευξης : Μαντώ Χαντζή
- Δεύτερη χρονιά σε μια επιτυχημένη παράσταση. Αλήθεια τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που κάνει την παράσταση καλλιτεχνική, εκτός από εισπρακτική, επιτυχία;
Νομίζω στην κατασκευή του ένα καλλιτεχνικό έργο θα πρέπει να έχει καθαρό στόχο, Έναν και πρωταρχικό και ένα καθαρό στυλ, μια φόρμα που ακολουθείται από όλους τους συντελεστές. Το κυριότερο είναι η συμπαγής έκφραση , η κοινή σκηνική γλώσσα δηλαδή, μαζί με το θέμα, βέβαια, και την απόδοσή του, που έχει να κάνει με τον αρχικό και σημαντικότερο δημιουργό, τον συγγραφέα.
- Το έργο αφορά στις διαπροσωπικές σχέσεις μιας δυσλειτουργικής, κατά γενική ομολογία, οικογένειας στην Αμερική. Πόσα κοινά υπάρχουν στη νοοτροπία των Αμερικανίδων μητέρων με τις Ελληνίδες;
Πάντα και παντού υπήρξαν και θα υπάρξουν άνθρωποι που μεγάλωσαν σε σκληρές συνθήκες, και που θα διαμορφώνονται αναλόγως σκληρά και τραυματικά. Ο τόπος δεν έχει να κάνει με την αγάπη που παίρνουμε και δίνουμε. Η μητέρα είναι ο αρχικός μας σύνδεσμος με τη ζωή και με τον κόσμο και ό,τι καλό ή κακό φέρει μέσα της κληρονομείται άμεσα στα παιδιά της. Είναι δύσκολος ο ρόλος της και συχνά είναι αβοήθητη, είτε εδώ είτε στην Αμερική.
- Η ηρωίδα στο έργο βλέπουμε να εξελίσσεται σε ένα αντίγραφο της μητέρας της. Εσείς έχετε κοινά με τη μητέρα Σας. Υπάρχουν στιγμές που έχετε συλλάβει τον εαυτό Σας να συμπεριφέρεται όπως εκείνη;
Φυσικά και έχω. Το ζήτημα είναι να ελευθερωθείς όσο περισσότερο γίνεται από το αρχικό πλαίσιο, το οικογενειακό , το κοινωνικό και να διαλέξεις μόνος τι πετάς, τι κρατάς.
- Η σχέση κόρης – μητέρας, σύμφωνα με τους ειδικούς, μπορεί να είναι (και) ανταγωνιστική. Αλήθεια γιατί μια σχέση αγάπης να εμπεριέχει έντονα τον ανταγωνισμό; Δεν είναι οξύμωρο;
Το θεωρώ φυσική διαδικασία. Είναι ο τρόπος να αποκοπείς, να κόψεις τον λώρο, να πάρει ο καθένας τον δικό του χώρο κάπου αλλού.
- Πέραν όμως της προβληματικής σχέσης της με τη μητέρα της, η ηρωίδα αντιμετωπίζει προβλήματα κι εντός της οικογένειας που η ίδια δημιούργησε. Είναι αυτά πιθανό απότοκο της προβληματικής αυτής σχέσης ή πιστεύετε ότι προέκυψαν ανεξάρτητα;
Τα πράγματα δεν είναι ασπρόμαυρα, ούτε τόσο καθαρά. Στα προβλήματα και στο ταίριασμα ενός ζευγαριού δεν φταίει ποτέ μόνο ο ένας. Στο θέατρο απλά φωτίζουμε επιλεκτικά κάποιες πτυχές. Αλλά για να απαντήσω άμεσα στο ερώτημά σας, δεν έχω δει ποτέ οικογένεια με προβλήματα που είναι ασύνδετα με τις πρότερες οικογένειες του ζευγαριού.
- Κατά τη διάρκεια των προβών, ανέκυψαν δυσκολίες στο στήσιμο του χαρακτήρα που ερμηνεύετε; Ποιες ήταν αυτές και πώς τις αντιμετωπίσατε;
Πάντα υπάρχουν προβλήματα και δυσκολίες. Όταν δεν υπάρχουν κάτι είναι ύποπτο. Πας προς το άγνωστο και δοκιμάζεις, οπότε ρισκάρεις συνεχώς. Είναι κάτι που συνηθίζεις στις δημιουργικές διαδικασίες. Όταν ολοκληρώνεται η δουλειά, συνήθως δε θυμάμαι τίποτα. Εκ των υστέρων όλα μου φαίνονται απλά και αυτονόητα.
- Είστε μια από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της νεότερης γενιάς – και δεν το λέω εγώ, αλλά και πολλοί ειδήμονες. Με τη συγκεκριμένη επιλογή βάλατε τον πήχη ψηλότερα, όπως άλλωστε κάνετε με όλους Σας τους ρόλους. Αυτή η τελειομανία έχει αντίκτυπο σε Εσάς, εννοώ Σας καταβάλει ψυχολογικά το να θέτετε κάθε φορά ψηλότερα τον πήχη;
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω εάν έβαλα τον πήχη που λέτε ψηλότερα. Το μόνο που προσπαθώ είναι να βάζω με τον εαυτό μου ιδιωτικά στοιχήματα. Κάθε φορά. Μεγαλύτερα ή μικρότερα. Για να κρατιέμαι ζωντανή και να μην βαριέμαι τον εαυτό μου. Δεν σημαίνει πως το πετυχαίνω πάντα. Ψυχολογικά καταβάλλομαι όταν δεν μου επιτρέπεται να δοκιμάσω κάτι που νομίζω ότι θέλω να βρω. Την τελειομανία που λέτε, προσπαθώ να την αντικαταστήσω με την απόλαυση.
- Ηθοποιός κατά βάση θεατρική με υπέροχες ερμηνείες και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Εσείς, ως Μαρία, προτιμάτε κάποιο από τα τρία μέσα; Αν ναι, γιατί;
Όλα τα αγαπώ, όταν γίνονται όμορφα και χωρίς άγχος και με ευχάριστες και ενδιαφέρουσες συνεργασίες. Το καθένα είναι μια διαφορετική περιπέτεια.
- Σε μια γρήγορη αναδρομή στο παρελθόν, πού θα στεκόσασταν περισσότερο; Ποια στιγμή Σας έχει σημαδέψει, είτε ευχάριστη είτε δυσάρεστη;
Αγαπώ ή εκτιμώ όλο το παρελθόν, δεν θα άλλαζα τίποτα. Όπως δεν θα πήγαινα ούτε μια μέρα πίσω. Δεν νοσταλγώ. Το τώρα προσπαθώ να συλλάβω και να ευχαριστηθώ.
- Ένα κορίτσι που μεγάλωσε στον Κορυδαλλό τι όνειρα έκανε; Σήμερα με την ωριμότητα που της έχει χαρίσει το πέρασμα του χρόνου, τι όνειρα κάνει;
Αχ, τα όνειρα, δεν ήταν όνειρα, ήταν σχέδια και τάσεις προς. Όταν φαντάζομαι κάτι και το θέλω συχνά γίνεται γιατί το έχω ανάγκη. Τώρα με την … ωριμότητα, είμαι στη διαδρομή του να φανταστώ τι ανάγκες έχω και θα έχω να εκπληρώσω. Δεν ξέρω ακριβώς. Είναι ευχάριστα πάντως να απολαμβάνω υγεία και αυτούς που αγαπώ.
- Ποια είναι τα μελλοντικά Σας σχέδια;
Στις 12 Φεβρουαρίου θα κάνω μια παράσταση στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου Κεφαλληνίας, για την Έμμα Ρέγιες, την Κολομβιανή ζωγράφο. Θα παίζει Δευτερότριτα.
Ευχαριστούμε πολύ τη Μαρία Πρωτόπαππα και της ευχόμαστε ό,τι καλύτερο!
